Dit jaar rijden er niet twaalf, maar dertien corsocreaties mee tijdens het corso op de derde vrijdag van augustus. Naast de twaalf corsogroepen doet dit jaar ook Hosting air mee. Een kunstenaarsduo dat door de Polder Triënnale is gekoppeld aan het corso. Polder Triënnale promoot o.a. op de Dutch Design Week de kunstwonderen van de Noordoostpolder. Daartoe rekenen zij ook Corso Klooster, omdat enkele corsowagens daar gebouwd werden. Kitty en Elise zijn de personen achter Hosting air. Ze performen vaak in museums en openbare plekken als werkloze stewardessen. Ditmaal is de show in Sint Jansklooster.
De Polder Triënnale heeft drie initiatiefnemers Rianne Makkink, Willem Schenk en Jules van den Langenberg. Zij vragen kunstenaars om mee te doen met een evenement, omdat zij denken dat het een interessante match kan zijn. En natuurlijk moet dat evenement het zelf ook willen. Op die manier werden Kitty Maria (wonend in Amsterdam) en Elise Ehry (wonend in Parijs) gekoppeld aan het corso. “Ik denk dat ze ons een goede match vonden, omdat wij beiden kunnen werken met verschillende materialen. Kitty weet veel van houtbewerking en beeldhouwen af. Ik heb een achtergrond in het ontwerpen van kleding. Die talenten vermengen wij vaak, waarbij we werken met verschillende soorten technieken en materialen. Hoewel het bouwen van een corsowagen wel even wat anders is, hopen we dat onze achtergrond ons ook nu gaat helpen.”
Karaktervorming
Een wagen van ongeveer drie meter hoog laten Kitty en Elise straks door de straten van Sint Jansklooster rijden. Ze gaan een op de zij gekantelde servicemedewerker/stewardess bouwen. “De wagen gaat over karaktervorming, want als stewardess moet je op een bepaalde manier staan, kijken en praten. Je hele gedrag is gescript en gefictionaliseerd. De corsowagen heet ‘Out of Service’ en toont typische karaktertrekken. Het verstijfde lichaam, de herhaling van werk”, vertelt Kitty. “Eigenlijk moet je als stewardess een beetje robotachtig worden”, zegt Elise.
Vier weken de tijd
Bij de meeste corsogroepen krijgt de wagen na maanden werk zo langzamerhand vorm, maar dit geldt niet voor de ‘Out of service’ van Kitty en Elise. “We zijn pas vanaf een week of vier vóór het corso in Sint Jansklooster, dus in die tijd moet het gebeuren. Zoals de overige groepen elke avond en zaterdag bouwen, is voor ons geen optie. Elise woont namelijk in Frankrijk. Dat maakt het lastig.” Elise: “We hebben die paar weken en daarin moet het lukken, maar we weten eigenlijk niet of dat wel genoeg is. Het is wel zo dat we er die weken fulltime aan werken, met meerdere mensen. Een groepje vrouwelijke lassers uit Amsterdam komt helpen en de laatste dagen komen er mensen over uit Parijs en Amsterdam. Al met al hopen we dat het genoeg is.”
Mindblowing
Sint Jansklooster gaat niet helemaal nieuw zijn voor Kitty en Elise, want tijdens de maquettepresentatie waren ze al even in het dorp. “Tijdens die avond merkten we dat de mensen uit Sint Jansklooster ons willen leren kennen en helpen, dus dat geeft veel moed”, vertelt Elise. “Hoewel ik nog steeds denk dat het een hele worsteling gaat worden.” Ondanks die beren op de weg hebben Kitty en Elise er zin in. Dit komt omdat corso zo’n speciaal evenement is, vertelt Elise. “Ik laat beelden van vorige corso’s vaak zien aan mensen als ik uitleg wat ik deze zomer ga doen. Iedereen vindt het mindblowing! De corsocreaties in Sint Jansklooster zijn kunstwerken van een hele hoge moeilijkheidsgraad en dat maakt het zo bijzonder.”
Probleem per probleem oplossen
Enige spanning is dus aanwezig bij Kitty en Elise. “We hopen dat het allemaal lukt. Het bouwen van de wagen zie ik eigenlijk als één groot probleem. Elke keer los je een probleem op, waardoor je er aan het einde geen een meer over hebt. Als het goed is dan hè… Het omgaan met en bewerken van metaal gaat denk ik het lastigst worden. Daarom zijn wij alvast naar Elise haar ouders geweest om te leren lassen.” Tot slot is er nog een allerlaatste probleem. “Ik ga nog mijn best doen om Nederlands te leren”, lacht Elise.
