Deze week draait de wereld in Sint Jansklooster nog maar om één ding: corso! Het corsovirus is een ware epidemie, die zich weer meester heeft gemaakt van ons corsodorp. Ook bij Corsogroep Deurgoan kijken ze uit naar aankomende vrijdag en hebben ze hun creativiteit de vrije loop gelaten.
Afgelopen zaterdag was een succesvolle krantenplakzaterdag, vertelt Christien Lassche van Deurgoan. “Donderdag zijn de laatste lasjes gelegd. Vrijdag werd de laatste tape op de wagen geplakt. Zaterdag hebben we overdag de eerste lagen kranten geplakt en ’s avonds waren we om elf uur klaar met het gekleurde papier. Een goede dag dus!”
Ape(t)rots
Nu zijn er nog maar drie dagen te gaan tot het corso. Drie dagen om alles uit het ontwerp te halen, de puntjes op de i te zetten en om heel veel alternatieve materialen te gebruiken. Corso Sint Jansklooster kampt dit jaar namelijk met een groot bloementekort, waardoor de corsogroepen extra creatief moeten zijn. Gelukkig leent de wagen van Deurgoan, genaamd Ape(t)rots, zich hier goed voor. “De wagen beeldt een aap op een rots uit, de apenrots. Hij is trots op zijn onderdanen (de figuratie) die voor hem werken. Het ontwerp speelt zich af in een natuurlijke omgeving en dat is goed na te maken. We gebruiken een soort mortel-achtig spul, waardoor het op basaltsteen lijkt. En dat vullen we aan met mos en varens. Op de rest van de wagen hebben we ook alternatieven geprobeerd te verweven, zodat het een geheel wordt.”
Geen concessies
Uiteindelijk draait het er voor Deurgoan om dat de aap-figuur zoveel mogelijk in bloemen wordt uitgevoerd. “Alles wat we kunnen besparen, zodat de aap volledig in bloemen komt, proberen we. De aap is de eyecatcher, die moet in de dahlia’s. Daar willen we geen concessies op doen.” Verder is het volgens Christien een kwestie van geduld. “Je weet pas op het laatste moment wat je exact krijgt. Normaal denk je de laatste dagen alleen maar: al die bloemen moeten er zo snel mogelijk op. Als een soort dahlia op is, vervang je die meteen met een andere. Maar dit jaar is het meer afwachten. Misschien blijft er bij een andere groep een kistje over dat je nog ’s nachts kan ophalen of uitruilen.”
Het enige voordeel van het bloementekort: er is meer tijd tijdens de prikdagen. “Doordat veel van de alternatieven al klaar zijn voor de prikdagen. Die tijd ‘win’ je, dus je kan naar een goede afwerking werken en proberen rustig af te wachten of je toch nog ergens bloemen krijgt.”
Spannend
De laatste dagen zijn een uitdaging voor iedere corsogroep. “Omdat het anders is dan anders. Normaal weet je: een deel prikt voor en het andere deel prikt op de wagen. Nu zijn mensen ook met andere dingen bezig. Hoe snel ben je door je bloemen heen? Wat gaan mensen doen? Misschien ben je ’s middags al klaar met voorprikken, wat dan? Het is anders dan andere jaren en dat maakt het spannend. Je kan niet leunen op de ervaring van voorgaande jaren.”
Maar uiteindelijk is het gevoel op vrijdagochtend hetzelfde. De wagen waar je al die uren in hebt gestopt, rijdt uit de tent: kippenvel! Voor het eerst zie je hem in volle glorie. Een onbeschrijfelijk moment voor iedere corsobouwer en over drie dagen is het weer zover!
